Weg van liefde 2024

Polar steps app verslag De weg van Liefde 2024

De ‘weg van liefde’ betekend voor mij:
* Echt de tijd voor mezelf hebben, nemen en krijgen
* Loskomen van Nederland
* Ontzorgen voor mezelf
* Schrijven in mijn eigen tempo en flow
* Mijn verhaal aandacht geven die het verdiend

Vrijdag 27 september 2024

(7:00) Vandaag start een nieuwe reis. Bizar dat ik 4 dagen geleden nog in Oostenrijk was en mij geestelijk nu aan het voorbereiden ben op de rit morgen naar het Italiaanse Codiponte.
Maar voordat het zo ver is moet ik deze ochtend nog even de kop en schotel voor mijn 95-jarige oom wegbrengen naar het atelier en de kop en schotel die ik afgelopen woensdag heb geglazuurd controleren. Dit alles zal hooguit een half uurtje duren en ga deze keer samen met Sofy en Lotte dus heel even naar het atelier voordat ik naar de eerst tussenstop in Nunspeet rij.
Wat een zegen dat ik ineens de oplossing vond. Ma zei gisteren dat ze niet meer op internet kwam. Na heel lang zoeken en proberen lukte het mij ook niet. (Geen idee wat ze allemaal gedaan heeft) Ik had zoiets morgen proberen met frisse energie. Ik had al geprobeerd haar beneden te verbinden met een snoer, maar lukte mij ook niet.
En vanmorgen ineens de ingeving om de internet stekker uit mijn pc te halen en in haar laptop te stoppen. Pfff er viel een last van mijn schouders 🤭
(10:15) Mijn meiden mochten even mee naar het atelier. Daar was ook iemand met OGD en terwijl ik bezig was met iets bijwerken ‘paste ze verliefd op’. Dank L!
Na de koffie naar Nunspeet. De rit vonden ze helemaal niet erg. Sofy en Lotte gingen met een vol buikje liggen slapen. Als ik terug moest schakelen kwam Sofy bij het deurtje staan en vragen om een aaitje. Lotte bleef in de hangmat liggen.
(12:05) Aangekomen bij de eerste tussenstop, eigenlijk tweede, atelier was nummer één. Na de koffie het dorp in gegaan voor de laatste reisboodschapjes voor onderweg. En de auto vol getankt. De eerste 125 kilometer zit erop.
Ook nu lieten Sofy en Lotte het over zich heen komen. Ze hebben tijdelijk een mooi centraal plekje hier in de huiskamer. Hun stand ‘chillen’ zetten ze hier gewoon voort.

Zaterdag 28 september 2024

(8:29) Montabaur Even 5 uur vertrokken. Het is inmiddels half 9 en tijd voor koffie we hebben als iets meer als 300 kilometer gereden. En zijn onder de 1000 kilometer gedoken.
(11.32) Baden-Baden: Tankpauze (€2.199 p.ltr). Hadden wat oponthoud door file. Nu stuurwissel. Ruim 530 km gereden.
(13.01) Basel in Zwitserland
(14.25) Luzern We rijden nu weer een tunnel bij Luzern in. En met mijn abonnement geen bereik in Zwitserland, of het komt door de regen…
(14.55) Vlak voor de Gotthardtunnel even een plaspauze.
(18.16) Ruim 1100 km al gereden. Net voorbij Milaan (€1.776 p.ltr). Nog iets minder dan 200 km te gaan. Maar eerst even pauze. Oh en als je door de Gotthardtunnel gaat krijg je een zeer zonnig cadeau.
(20.30) We zijn rond half 9 veilig en vermoeid aangekomen. Zo ontzettend lief dat we bij aankomst mee mochten eten. Nu slapen. Morgen fris weer op.

Zondag 29 september 2024

(11.45) Vannacht goed geslapen. Ik reed alleen nog lange tijd door toen ik in bed lag. Maar denk ook wel logisch na zo’n lange rit. Uiteindelijk goed geslapen en even 7 uur wakker. Nog even blijven liggen en toen naar beneden voor de koffie. Hans, de vader van Maartje ‘zonder u’ was ook al wakker en samen koffiegedronken.
Voor het ontbijt had Davide alle spullen met de tractor al naar boven gebracht. Na het ontbijt alles naar 4 hoog gesjouwd en een poging gedaan alles wat uit te pakken.
Na de koffie weer in de auto voor wat boodschappen én jam!!! In Aulla hoeft niemand meer te kijken voor deze super lekkere citroen, sinaasappel of bloedsinaasappeljam.
Het Italiaanse ritme is er vrijwel direct weer. Tussen de middag pasta, naast de laatste Nederlandse boterham. Ja, die jam moest natuurlijk geprobeerd worden.
En dan merk je dat de vermoeidheid van gisteren en nog behoorlijk in zit…
(16.30) Even een klein rondje door Codiponte gelopen. Het is heerlijk weer, maar mijn voeten zijn duidelijk nog oververmoeid… links – rechts – links – rechts enz. lijkt zo eenvoudig, maar niet als je moe bent.

Maandag 30 september 2024

(15.30) Terwijl ik dit schrijf een fijn knorrend geluid op de achtergrond van een blije Lotte en Sofy. Na de lunch heb ik hun ballenbak neergezet en spelen en rennen ze al ruim een uur. Zo jammer dat er geen ondertiteling is.
Vanmorgen een soort van uitgeslapen. Na het ontbijt zijn we even naar Gragnola geweest voor brood en eieren en een soort winkel van sinkel uit 1960 voor houtvezel voor mijn meiden. Gelukkig wist ik het woord houtvezel in het Italiaans (Segatura) en via de brandtrap werd ik de kelder ingestuurd. Beneden aangekomen zag ik alleen maar schroefjes, bouten, moeren en kon me niet voorstellen dat daar houtvezel was. Nadat ik het weer liet lezen aan een medewerker werd ik meegenomen maar zéér fijn houtvezel. Even twijfelde ik en toch maar ‘si’ gezegd. Ik las iets van ‘absorbi’ en dacht moet kunnen.
Daarna terug naar Codiponte. We hadden vanmorgen afgesproken met Maartje dat wij voor de lunch en het toetje zouden zorgen.
Na de koffie de limoncello tiramisu gemaakt en aansluitend de lunch klaar gemaakt.
(17:30) Italiaanse tijden. Echt, je past je zo aan. Ineens is het half 7, het voelt als 5 uur.
Na de lunch heb ik nog wat dingen geordend en genoten dat de meiden zo aan het genieten waren. Een lijstje gemaakt, in het Italiaans, wat mijn meiden wel en niet mogen.
Na de thee een rondje gelopen door het dorp. Das echt genieten zo veel oudheid er in het dorp is. Je moet het wel, kunnen, zien.
Na thuiskomst douchen en nog lekker buiten zitten.
(19:50) Zit je aan de keukentafel met je neus op Davide zijn kookkunsten. #goedafkijken

Dinsdag 1 oktober 2024

(18.00) Na een heerlijke relaxte ochtend na de lunch even, via een omweg naar Fivizzano.
Het weer is vandaag iets minder, maar absoluut niet koud. Tussen de druppels door prachtige vergezichten.
Ik vind Fivizzano een gezellig dorpje.
Op de terugweg nog wat boodschapjes gedaan en terug naar het gele huis voor een kopje thee.

Woensdag 2 oktober 2024

(12.20) Even ander houtvezel voor mijn meiden gekocht bij een Italiaanse dierenwinkel…. Oh het is takkie weer en reden van bui naar bui…
(21.15) De regen was een goede reden voor een pyjama middag. Mijn meiden hebben heerlijk gespeeld in hun ballenbak terwijl ik iets creatiefs deed. Tot het ineens heel stil werd, bleek dat ze zich verstopt hadden in het zachte en warme kolletje wat erin lag.
Ik merk dat Sofy en Lotte steeds meer wennen aan de vreemde geluiden. Het huis hier klinkt behoorlijk hol en galmt door. Dus ze kijken bij alles en iedereen op die in het trappenhuis is.
Voor de meiden is het ook een soort van vakantie. Vooral qua voeding en de afwisseling daarvan. Ik heb 2 knalroze bakje waarin ik al het groen en fruit afsnijsel verzamel en iedere dag krijgen ze een keur aan voeding binnen.
Vanavond hebben Titia en in gekookt na de kliekjes lunch van vanmiddag. We hebben vanmiddag van alles zitten snijden wat uren op heeft gestaan voor de ragout. Lekker, weer pasta. Zelfs chef-kok Davide vond hem zeer geslaagd. Als dessert was er Kaisersmarrn.

Donderdag 3 oktober 2024

(20.00) Na de boodschappen in Aulla, Els ophalen van de trein die niet verder reed al La Spezia.
Na thuiskomst theegedronken en toen begon Davide met de voorbereidingen voor de courgettebloemen. Ik heb heel goed gekeken en gelijk aantekeningen gemaakt. Het is een recept met eenvoudige ingrediënten maar is vooral iets logistieks. Terwijl Davide de voorbereidingen deed noteerde ik alle stappen. Wij zaten allemaal aan de grote keukentafel en Davide bakte de overige courgettebloemen. Daarna kwamen nog meer overheerlijke hapjes op tafel. Heerlijk huiselijk en knus als een soort van grote familie en kregen direct uitleg wat het allemaal is.

Vrijdag 4 oktober 2024

(16.16) Ik wilde fort Brunella bezoeken in Aulla, maar na 3 ronden verkeerd rijden, borden klopte niet helemaal dit opgegeven. Ik ben meerdere keren het bord van het mortuarium tegen gekomen en van allerlei centro’s. Toen maar even door Aulla gelopen, maar niet mijn stad. Kerkje bezocht en via een prachtige bos, berg en heuvelroute terug.
(17.49) Via de panorama weg bij Pallerone naar Fivizzano en bij de stoplichten in Fivizzano rechtdoor naar Casola met wederom prachtige vergezichten. Eindelijk ben ik het eens niet vergeten om naar het watertappunt te gaan.

Zaterdag 5 oktober 2024

(13.00) Vanmorgen na het ontbijt begonnen met het maken van de Tiramisu voor vanavond. In het gele huis werd druk verbouwd en schoongemaakt (interieurverzorgster was er). ‘Ineens’ was ik een bed kwijt (wist dat het ging gebeuren). Alles wat opgeruimd (schone was opgevouwen, cavia’s verschoond, kleding kast geordend enz.).
Na de koffie naar Vinca vertrokken. Doel was focaccia te kopen voor de lunch. Ooit heeft dat winkeltje een prijs gewonnen. Via een bergweggentje met vele haarspeldbochten kwamen we in een schattig dorpje uit.
Daarna een ronde door Vinca gelopen en genoten van de prachtige uitzichten.
Op de terugweg via Gragnola bij de supermarkt een lunch boodschap gedaan en thuis op het terras nog even genieten van de laatste zonnestralen voordat de wolken weer opdoken.

Zondag 6 oktober 2024

(17.12) Vandaag is ‘De weg van liefde’ officieel begonnen. Vanmorgen een groeps samen zijn na de Tibetaantjes en het ontbijt.
Verhalen delen, luisteren, herkennen.
Na de lunch brak de zon door. Ik heb mijn wandelschoenen aan gedaan en vertrokken richting het bos. Op zondag en woensdag mag men jagen. Dat was ik even vergeten. Ineens zag ik een jager staan bij twee (dode) everzwijnen. Ze zijn hier in overvloed, misschien maakt die gedachte het iets ‘eenvoudiger’.
Via een bospad op weg richting de Pieve. In de zon was het warm. Mijn picknick tafel was nog vrij. Daar heerlijk gezeten in de zon met prachtig uitzicht tot de wolken de overhand namen.

‘Jubileum’
30 jaar
2/3 van leven
Alleen zonder mijn vader
Besef

Besef
Deze ochtend
Een verrassende confrontatie
Een lange weg afgelegd
Tien

Tien
Jaar geleden
Voelt als eeuwigheid
Begonnen aan mijn proces
Lerend

Lerend
Ontdekken, erkennen
Gaandeweg mezelf leren
Door diepe dalen gegaan.
Waardevol

Maandag 7 oktober 2024

(14.20) Geen woorden voor vandaag…
Vanmorgen werd ik na een stotterende nacht om even 7.45 wakker. Ik was degene die zei dat ik altijd vroeg wakker ben en voor de ontbijttafel zou zorgen. Zo laat wakker worden is geen pretje. Tibetaantjes is slaaptoestand en zonder koffie is geen aanrader. Tijdens het ontbijt was ik mijn bril vergeten en mijn meiden nog niet eens goede morgen gewenst.

We werden 1 voor 1 uitgenodigd om achter elkaar te gaan staan en beide handen op de schouders te leggen van de persoon voor ons.
Ik had NOOIT verwacht dat dit zo confronterend zou zijn. Even daarvoor verteld ik nog dat ik T een vraag wilde stellen welk onderwerp ik nog aandacht zou kunnen geven. Nou dit dus…
Drie ronden zonder zelf voor re hebben gestaan schoten genadeloos in mijn lijf, mijn emoties, angsten trillingen en vele onbeschrijfelijke. Pijnen die dwars door mij heen gingen en uit zichzelf al een antwoord gaven op mijn vraag die ik T wilde stellen.
Trillingen door mijn lijf die ik eeuwig niet gevoeld heb. Alsof de lijf mijn trilplaat was terwijl de wereld onder mijn voeten weg leek te vallen in een bodemloze put.
Ik voelde me draaierig, of de wereld draaide om mij heen en ik stond stil.
De ronde wat we wilde of nu behoefte aan hadden was mijn reactie heel snel dat ik alleen wilde zijn, maar besloot nog te blijven.
Aan het einde van deze ronde stelde T voor direct samen naar de kerk te gaan. Mijn hoofd en lijf hadden gele andere gedachten als gaan/ Toch met wankel evenwicht samen , met tranen, naar de kerk gelopen.
Gelukkig stond de deur uitnodigend open. Bij binnentreden wilde ik mij het liefste verstoppen achter de pilaren.
Ik pakte drie kaarsjes, zette er twee zelf neer en de derde gaf ik aan T.
De eerste kaars stak ik aan met de aansteker. De tweede kaars stak ik via de eerste kaars aan. T stak de derde aan met de vlam van mijn vader.
Ik kreeg zoals verwacht de vraag voor wie ik ze aanstak? Voor mezelf, mijn vader en de derde de verbinding die ik met hulp van T heb mogen leggen.
Tranen, weer in overvloed. Mijn zakdoek was inmiddels al in staat van verteren.
Ik koppelde bij T terug dat het misschien ook wel goed is geweest dat ze mij stimuleerde direct naar de kerk te gaan, anders zou de kans groot zijn dat ik in een dissociatie zou zij beland. Dit voelde als een soort van trots dit te kunnen benoemen, hoe moeilijk en vreemd ook. Er zat op dat moment nog beweging in mijn lijf, die beweging was zeer kwetsbaar en fragile.
In de kerk nog even blijven zitten. Tranen spoten er af en toe uit. De snotlap raakte steeds meer in verre staat van ontbinden.
We spraken over de vraag die ik T wilde stellen en gelijktijdig zelf al het antwoord gaf.
…
We liepen samen terug vanuit de kerk. Dat er een andere weg werd voorgesteld m terug te lopen kan misschien toeval zijn geweest. Mijn oog viel ineens op een struik in de vorm van een hart. Of dit gemaakt was of natuurlijk was: geen idee en is zinloze informatie die nu uit mijn pen vloeit. Ik maakte er een foto van en terug in het gele huis maakte ik een collage van de eerste drie foto’s van vandaag.
In de Pieve durfde ik mijn gedachten te delen die even door mijn hoofd raasde… Ben ik bang dat mijn moeder niet kan bieden wat Sofy en Lotte nodig hebben? En dat Sofy hier op in speelt door daadwerkelijk niet te eten bij anderen.

Als
ik blij
blijft zij ook
elkaar in stand houden
bestaansrecht

Bestaansrecht
Zelfstandig leven
ik ben ik
zonder plakkerige kleverige moeder
ontzorgelijkegevangenschap

Dinsdag 8 oktober 2024

Vandaag een trieste dag… 🤭 Het heeft de hele dag geregend. Toen ik vanmiddag, op het enige droge moment van de dag een wandeling ging maken keek ik mijn ogen uit in de rivier en het stroompje die dwars door het dorp gaat. In oostenrij heb ik genoeg rivieren en beken gezien bij veel regen, maar dit was nog veel meer. Bomen stroomde door de rivier en je hoorde de marmerblokken verplaatsen.

In de storm van rouw.
Voel ik mij vaak ontworteld.
Alsof ik mijn leven achterste boven leef.
Mijn leven leef met een rouw randje
En mijn navigatie soms storing heeft.
Deze ‘storing’ is vooral als het de verdiende aandacht krijgt.
Een rafelrandje die ik goed kan verbergen.
Deze kan ik vooral verbergen als mijn hoofd en hart niet meer met elkaar verbonden zijn en mijn handen en voeten de aandacht vergeten.
Het is soms een zware strijd tussen mijn verstand en gevoel.
Niet al mijn wonden zijn zichtbaar.
Maar met de nodige aandacht mogen ze er zijn.
Zijn om te voelen en verbonden te zijn met mijn missende papa.
Liefs van je dochter.

Woensdag 9 oktober 2024

(14.00) Het weer is vandaag stukken beter als gisteren. De zon kwam zelfs door. Na de yoga, ontbijt en ochtendronde ben ik naar buiten vertrokken. Heerlijk, maar wat heeft de regen her en der de regen een ravage aangericht.
De beek die door het dorp gaat en de rivier die het dorp doorloopt waren beduidend rustiger en minder indrukwekkend als gisteren.
Na de lunch weer lekker naar buiten gegaan. Het is broeierig warm. Bijna korte broeken weer.
(17.00) Na de lunch, met overheerlijk zucchini Tonnato, heb ik even met mijn meiden geknuffeld. Het gaat super goed met ze. Ze wennen steeds meer aan de geluiden. De Italiaanse eet-tijden zijn zelfs bij hun doorgevoerd 🤭
Vervolgens stevige wandelschoenen aangetrokken. Mijn doel was om ook om 16 uur boven bij de Concia te zijn. Daar zouden we bij Els op de koffie/thee gaan.
Maar ik kon wederom het juiste pad en juiste muurtje om overheen te klimmen niet vinden. (Wederom omdat dit poging 4 al is). Ik ben over een muurtje heen geklommen en raakte verstrikt is lange takken met stekels. Ik wilde niet te lang doorlopen. Ergens deed het me denken aan iets van 3 jaar geleden. In zo’n zelfde soort scenario had ik absoluut geen zin. Teruggelopen en hele mooie dingen bewonderd die hier in de vrije natuur groeien.
Op de terugweg langs het winkeltje van Anna gelopen. Ik wist niet zeker of er iets zou zijn voor mijn meiden vanavond.
Het best uitziende product was een mini wit kooltjes. Het rode kooltje zag er vreemd uit onder de eerste laag. De enige paprika was zo oud dat het rimpeltjes had en de verse sla leek op ontdooide spinazie.
Terug in het gele huis lieten Sofy en Lotte het zich goed smaken, in de ballenbak in de zon.
Ik ben toen snel even onder de douche gesprongen. Ik zweet niet snel, maar vandaag was het broeierig warm. Ik had best mijn korte broek aan gekund.

Missen
Eenzaam gevoel
warme verbinidng verbroken
de tijdens zijn veranderd
alleen

Alleen
vader – moeder
een gewenste dochter
afgesloten na jouw dook
voelen

voelen
Eerst doorrennen
Niet aan (willen) denken
Tegenstrijdigheden van het leven
Emotioneleverstrengelingen

Emotioneleverstrengelingen
verloren liefde
vervangen door boosheid
onbegrepenheid door moeder natuur
afgestoten

Donderdag 10 oktober 2024

(16.52) De dag begon met stroomstoring. Gelukkig niet de eerste keer deze week en weet de stoppenkast te vinden. Gelukkig is dit probleem sneller verholpen als de al een dikke week durende wifistoring.
In de ochtend in het gele huis. In de middag ben ik met een opdracht het dorp in getrokken. Was snel weer terug omdat de kaartjes op waren en mijn potlood bot. Dus nieuwe bijgemaakt en puntenslijper mee.
Op naar de waterbron. Heerlijk water, echt genieten. Ik hoorde dat het water zo goedkoop is om plastic verspilling tegen te gaan. Het werkt, ook bij mij.
Daar staat een picknicktafel heerlijk in de zon. Echter ook veel tijger muggen en die zijn echt klein en gemeen.
Nog even naar Gragnola geweest voor de boodschappen en naar Casola voor de apotheek. Echt Italiaans. Schrijven dat je open bent en dicht zijn.
Het diner was weer voortreffelijk…

Soms

Soms wil ik gewoon verdwijnen,
voor heel eventjes weg.

Soms wil ik gewoon verdwijnen,
voor heel eventjes nog in bed.

Soms wil ik gewoon verdwijnen,
dat voor heel eventjes niks moet.

Soms wil ik gewoon verdwijnen,
dan komt alles vast wel weer goed.

Vrijdag 11 oktober 2024

(22.07) Vandaag is mijn verst gelopen afstand naar de afvalstortplaats van mijn cavia spul. Op een één of andere manier kwam ik niet verder. Veel te druk bezig geweest met alle creatieve projecten en afwikkeling van processen.
Vanavond de afsluiting. Vreemd, alweer de laatste dag van de weg van liefde. Ervaringen van dankbaarheid gedeeld.
Vanavond mijn lievelings diner wat Davide echt subliem kan maken. Het was GENIETEN.

Daar waar liefde is
en plotsklaps verdween

Daar waar liefde is
en je (ongewenst) tekent voor het leven

Daar waar liefde is
Daar waar liefde terugkomt
Daar waar liefde … is …

Zaterdag 12 oktober 2024

(9.00) Helaas afscheid nemen van 4 collega’s die vertrekken naar nl.  Op de trein gezet in Aulla richting Pisa. Wij naar de volgende bestemming
(14.00) Nadat we iedereen af hadden gezet bij het station in Aulla zijn Titia en ik naar Pontremoli gereden. Daar bestelde we 2 cappuccino en betaald maar €3.- in totaal. En het was écht lekkere koffie. We zijn wat rondgelopen en her en der gekeken.
Echter kwam ineens de vermoeidheid bij mij na een harde week werken.
Op de terugweg zijn we weer in Aulla gestopt, maar toen voor de boodschappen.
Terug in het gele huis was er een enorme stilte. Het ‘gewone’ leven ging weer door. Heel laat lunchen in de zon in hemdje op het balkon, (laatste) wasje draaien, wasje opvouwen enz.
Maar ook even met Sofy en Lotte buiten zitten…

Zondag 13 oktober 2024

(8.00) Kregen vanmorgen het nieuws dat we toch NIET hoeven te verhuizen naar de Concia (andere kant dorp) en gewoon in het gele huis kunnen blijven.
(12.00) Wakker in stilte. Best wennen om weer met zo weinig te zijn.
Na het ontbijt via een omweg naar Gragnola voor vers brood. Voor het eerst in Gragnola rondgelopen. GENIETEN.
Terug in het gele huis was de interieurverzorgster druk bezig om alles op te ruimen en te poetsen.
Wij zijn op ons terras bij het gele huis koffie gaan drinken.
Deze ochtend verliep onverwachts heel anders. We zouden vandaag naar de Concia moeten verhuizen, maar wegens een annulering ging dit niet door. Dus tassen inpakken kunnen we een week uitstellen.
(15.19) Samen met Titia mijn weg van liefde 2024 afgesloten. Van een rustdag wat we in de ochtend benoemde kwam pas bij mij tegen 15 uur iets terecht. Voor de lunch nog even naar de kerk. Daarna naar het watertappunt en terug naar het gele huis om te lunchen.
Daarna eindelijk mijn kamer gezogen. Overal lagen kleine stukjes zaagsel. Daarna al mijn crea zooi geordend. Gisteren had ik zoiets van dat doe ik morgen wel als we moeten verhuizen. Dat het nu gedaan is en alles is opgeruimd is fijn voor de laatste week.
De temperatuur is nog steeds heerlijk. De meiden doen het nog steeds supergoed. Hun praatjes worden steeds meer. Iedere dag in de ballenbak rennen vinden ze fijn, maar Sofy geeft ook duidelijk aan als het genoeg is. Als ik Sofy dan terugzet gaat ze Lotte (piepend) roepen tot ze weer samen zijn.

Maandag 14 oktober 2024

(15.49) Van die weersvoorspellingen bij Polar steps app klopt echt helemaal niets. Hij geeft regen aan en ik heb niets gezien. Sinds ik hier ben heeft het nog geen enkele keer geklopt… het was in ieder geval altijd in het echt veel positiever.
Vanmorgen begon mijn schilderweek. Alleen een badkamerdeur en posten in de grondverf gezet en het trappenhuis bijgewerkt. Einde van de middag zouden er rollers zij, maar toch niet. Dus woensdag de deur afrollen.
Na de lunch zijn Titia en ik op zoek gegaan naar de waterval bij Fivizzano. Het was zo afgelegen dat we zelfs geen internet hadden.
Een bospad ingelopen en de auto echt Italiaans geparkeerd. Duidelijk dat daar weinig mensen ooit gelopen hadden. Maar genoeg mooie paddenstoelen.
Terug via de ‘strada panoramica’. Nou panoramisch uitzicht was er zeker. En dat door een beginnend herfstbos was extra mooi.
Zo richting Aulla gereden voor de boodschappen. Daar hebben ze zulke vreselijk lekkere yoghurt.
Na thuiskomst theegedronken en tiramisu gemaakt. Omdat ik niet verder kon met verven alvast maar gaan douchen. Als je een natte schildwants voorbij hoort vliegen en hij spettert…. Hij heeft net zwemles van mij gehad en zijn C-diploma gehaald.

Dinsdag 15 oktober 2024

(10.00) Op weg naar Lucca was de eerste tussenstop bij de boekhandel in de bergen van Alba Donatie. Vorig jaar heb ik het boek gelezen. Was erg leuk om het in het echt te zien, ondanks dat het niet open was.
(10.30) Vanuit het boekwinkeltje in de bergen richting de Duivelsbrug. Daar eerst koffie met iets lekkers erbij genuttigd.
(11.00) Na de duivelsbrug richting Lucca. Bijzondere stad met heel veel bezienswaardigheden. Alles binnen enorme stadsmuren waar je ook op kon lopen.
(13.20) Na de duivelsbrug richting Lucca. Bijzondere stad met heel veel bezienswaardigheden. Alles binnen enorme stadsmuren waar je ook op kon lopen.
(19.22) Na thuiskomst konden we toekijken hoe het overheerlijke diner werd voorbereid.

Woensdag 16 oktober 2024

(12.30) Vandaag dan e i d e l i j k beginnen en een wensende hoop om de eetkamer te schilderen gaat uitkomen. Genoeg afplaktape, maar voor verf moet ik echt wachten…. Denk dat steeds (moeten) wachten en niet door kunnen de meeste struggle is voor dit moment.
Maar nu is het een beetje overmacht omdat Maartje met haar vader plots naar het ziekenhuis moet.
De badkamerdeur heeft de laatste laag gekregen en staat te drogen.
(17.00) Nog even wat boodschappen gedaan nadat ik de eetzaal gereed heb gemaakt om morgen te beginnen met schilderen.
Vanavond uit eten met Maartje en Davide bij Pizzeria ‘Glicine D’Oro in Pallerone

Donderdag 17 oktober 2024

(17.00) Even brood kopen in het buurdorp, na een ochtend de eetkamer sauzen.
Vanavond met Titia naar pizzeria Il Mulin da Mattia in Gragnola geweest. Voor vertrek nog snel even de deur van de voorraadkast in de lak gezet. (Achteraf maar goed want deze had heel lang nodig om te drogen).

Vrijdag 18 oktober 2024

(18.43) Vandaag laatste dag in Codiponte. Vanmorgen nog de laatste dingen geverfd nadat we nog wat reisproviand in Fivizzano voor morgen hebben gekocht en de auto vol gegooid met benzine (€1.824 p.ltr).
Na de lunch begonnen met inpakken. Sofy en Lotte hebben gerend in de ballenbak, maar leken al duidelijk iets te voelen van onrust. Nadat ik hun hier voor de laatste keer schoon heb gemaakt 2x met spullen naar de auto gelopen. Buurman Luige begon hele verhalen tegen me en probeerde met gebaren en een lag te antwoorden. Ik kreeg zelfs een knuffel van hem.
Na het douchen heb ik getracht weinig meer te doen. Dat lukte niet echt, want we gingen de tonijn salade maken voor het voorgerecht, of beter gezegd een van de gangen. Maartje en Davide sturen een berichtje als ze uit Fivizzano weg rijden waar ze Hans bezoeken in het ziekenhuis.

Zaterdag 19 oktober 2024

REISDAG

  • (5.18) Codiponte in Lunigiana Italië: Een kwartier voor de wekker ging uit mezelf wakker.
  • (6.41) Codiponte in Lunigiana Italië: Net ontbeten. Nu laatste koffie, tandenpoetsen en (denk) 2x naar beneden nog lopen voor we kunnen vertrekken
  • (7.17) Codiponte in Lunigiana Italymotor aan, klaar voor vertrek
  • (10.16) Cadorago Italië: Inmiddels 261 km gereden. Voorbij Milaan. Even koffie en plaspauze. Het weer is nog prima/bewolkt. In Zwitserland heb ik geen bereik dus het blijft een tijd stil. We nemen straks het besluit (weersafhankelijk) of we de Gotthardtunnel of pas nemen.
  • (10.35) Como Italië: Plaspauze bij de Zwitserse grens
  • (11.55) Gotthardpass Zwitserland
  • (12.21) Hoogste punt Gotthardpass Zwitserland: Behoorlijk fris, maar wel lekker een frisse neus gehaald en even geluncht inclusief koffie.
  • (14.21) Gunzgen Zwitserland: Inmiddels 533 km gereden (€1.78 p.ltr). Even voor Basel. Nog 740 km te gaan.
  • (14.56) Basel Zwitserland: Alvast wennen aan Nederland met files….
  • (16.03) Schutterzell Duitsland
  • (16.28) Bühl Duitsland
  • (18.53) Limburg an der Lahn Duitsland: Pauze. Inmiddels hebben we 945 km gereden (€2.249 p.ltr). Staan nu bij Limburg an der Lahn (Duitsland) we moeten nog ruim 300 km en zullen hopelijk tussen 22.00 en 22.30 aankomen in Nunspeet
  • (21.13) Grensovergang Elten Nederland: 1150 km gereden en grens met Nederland bereikt. Nog een uurtje a 75 km. Geen idee meer wat niet zeer doet aan mijn lijf….
  • (22.19) Nunspeet

Zondag 20 oktober 2024

Nog even getankt in Nunspeet (€1.824 p.ltr) en na de zoveelste koffie weer in de auto
(14.09) Zoeterwoude-Dorp
De laatste loodjes wegen het zwaarst. Die uitspraak klopt helemaal. Niet alleen ik, maar ook Sofy en Lotte zijn oververmoeid. Na een rit van 1,5 uur thuis-thuis aangekomen. Sofy heeft in de auto al liggen slapen in het matige zonnetje. Eerst Beau geknuffeld. Hij keek me eerst aan met een fantastische blik van jou ken ik … toen viel het kwartje en werd hij superblij en hyper. Hij is niet meer van me af te slaan en wil steeds bij me zijn. Vooruit dan maar. Toen ik Lotte en Sofy in hun grote verblijf zetten keken ze direct rond en Sofy kwam kijken met haar pootjes op de rand zo van ben ik echt weer thuis? Aan Lotte zie ik de vermoeidheid met kleine oogjes, Sofy kan nauwelijks haar ogen openhouden. Door haar beharing zie je de wallen onder haar ogen niet, ik zie ze bij mij wel. Ik heb haar bijtje in het hok gezet en mevrouw heeft lekker liggen slapen. Maarja welke cavia kan zeggen dat ze over de Gotthardpass is geweest. Thuis aangekomen stond de tellerstand op 1390 km (Nunspeet was 1279 km). Ik snap wel waarom alles in mijn lijf zeer doet. Ik heb alle tassen naar zolder getild en ben gaan douchen en op mijn bed gaan liggen. Even geen spel meer om wakker te blijven, verdiend rusten…